Cuma günü başlayan yolculuğun ilk durağı Barselona oldu. Katalonya’nın başkenti, tarihi sokakları ve modern yüzüyle bilinse de bu kez bambaşka bir manzarayla karşılaştım. Filistin’e verilen desteğin bu kadar yoğun olduğunu doğrusu beklemiyordum. Kimi yerlerde, Türkiye’den bile daha görünür bir destek vardı. Limanın büyük bir bölümü protesto gösterilerine ayrılmıştı. Binlerce insan, tek bir ağızdan “free Palestine” sloganları atıyor, ellerinde bayraklarla adeta bir yürek olmuştu.
Fikret Bayram'ın ağzından dinlemek için TIKLAYIN
Çocuklardan Filistin’e destek
Gösteriler sadece yetişkinlerle sınırlı değildi. Küçük çocukların yüzlerine Filistin bayrağı çizilmiş, kimisi büyük bir tuval üzerinde Filistin’de yaşanan dramı resmediyor, kimisi ise ellerinde bayraklarla sabit durarak dayanışmasını ifade ediyordu. Hatta tişörtlerine Filistin sembollerini basıp alanda dolaşanları görünce, bu desteğin günlük yaşamın bir parçası haline geldiğini fark ettim. Bütün bunlar bende de buruk bir duygu uyandırdı. Çünkü orada hissedilen bu ortak acı, Filistin’in yarasını hepimizin yüreğine kazıyordu.
44 ülkeden 1500 aktivist
Barselona’daki izlenimlerim sırasında öğrendim ki bu organizasyon tek şehirle sınırlı değil. Dünya çapında onlarca ülkeden katılımcısı var. Tam 44 farklı pasaporta sahip 1500’e yakın aktivist bu filoda yer alıyor. 84 deniz aracının dahil olduğu eylem, üç farklı merkezden organize ediliyor: Barselona, Venedik ve Tunus. Yola çıkan gemilerin Barselona limanından ayrılışını izlemek bana da nasip oldu. Kalabalığın temposunu hiç bozmadan destek verdiğini görmek etkileyiciydi. Küçücük çocukların dahi coşkuyla slogan atması, bu dayanışmanın ne kadar derinlere işlediğinin en somut göstergesiydi.
Barselona’da ilginç bir ayrıntıya daha tanık oldum. Liman çevresinde uzun bir kuyruk dikkatimi çekti. Merak edip baktığımda bira satışı yapıldığını gördüm. Ancak bu satışın bir amacı vardı: O gün elde edilen gelir, Küresel Sumud Filosu’na aktarılıyordu. İnsanların farklı yaşam biçimlerinden gelip aynı amaçta birleşebildiğini görmek, bana oldukça çarpıcı geldi. Kimi eline bayrak almış, kimi bir tuvalin başında resim yapıyordu. Kimisi ise bir bardak bira ile Filistin’e destek oluyordu. Yöntemler farklıydı ama ortak duygu aynıydı.
Sonuçta Barselona’da gördüğüm tablo, dünyanın farklı köşelerinden insanların nasıl tek bir dava etrafında birleşebildiğini bir kez daha gösterdi. Herkesin kendi yöntemiyle katkıda bulunduğu, umut ve dayanışmanın dalga dalga yayıldığı bir yolculuktu bu. Barselona’da başlayan izlenimlerim, Tunus’a uzanan yeni bir sayfanın da habercisiydi.
