Bir gün düşer yalnızlığa ruhun
Dar bir gecit çıkar karşına
Bir tek seni çagırır o efsunlu ses
Tuz değmişçesine yaralarına
Acımtırak bir şeyler üfler rüzgar
Bilirsin ki birazdan dinecek fırtına
Ve ellerin...
Ellerin titrek, bedenin soğuk
Kan çekilir usulca damardan
Sesin, soluğun, kalp atışın
Bir film şeridiyle kesilir
Noktalanır zaman.
RAMAZAN YÜCEL
