Gözden ırak gönülden öyle ırak olmuyor
Anmadığım gün mü var? Dilimde hep sen varsın.
Saçıma ak düştü de hatıran hiç solmuyor
Yanmadığım gün mü var? Külümde hep sen varsın.
İçtim aşkın meyini, müptelayım şaraba
Efkârımdan her gece döndüm mest-i haraba
Mecnun olup peşinde koştuğum bir seraba
Kanmadığım gün mü var? Çölümde hep sen varsın.
Meftunum gözlerine, yanaktaki alına
Başına tac eyleme, türabım ben yoluna
Gamlı bülbül misali feryat figan dalına
Konmadığım gün mü var? Gülümde hep sen varsın.
Vuslata çıkan yollar hep hasretinle kaplı
Öyle sevdim; ne aşkım ne hicranım hesaplı
Hele bazı anlarda kalbimde hançer saplı
Sanmadığım gün mü var? Solumda hep sen varsın.
Ağlar gezer olmuşum bahtımda kara ile
Divane dolaşırım gönlümde yara ile
Sensiz yaşamaktansa, canımı Azrail’e
Sunmadığım gün mü var? Ölümde hep sen varsın.
HEMŞİRE
İçimde bir yara kanayıp durur
Günbegün gittikçe azar hemşire.
Dinmeyen sancısı yüzüme vurur
Moralimi öyle bozar hemşire.
Mecnun’a rakibim sanki çöllerde
Bîçare gezerim viran hallerde
Savrulur küllerim hoyrat ellerde
Rüzgârlar estikçe tozar hemşire.
Hayaller bindiğim bir kızak bana
Düştüğüm sevdalar hep tuzak bana
Kedersiz geceler çok uzak bana
Alnımda sanki dert yazar hemşire.
İçimdeki acı gelmiyor dile
Yaş değil kan damlar gözden mendile
Akıllanmak bilmez şu gönlüm bile
Ardımdan kuyumu kazar hemşire.
Direncim tükendi artık sınama
Erkekler ağlamaz diye kınama
Yıllar yılı süren bir iç kanama
Durmayı bilmeden sızar hemşire.
Hicran yarasının inmiyor şişi
Çaresi yok madem sen bitir işi
Bırak pansumanı, çek gitsin fişi
Ruhum yaşamaktan bîzar hemşire.
Hasan Hüseyin YILMAZ
