Şeyh Sâdî Hazretleri buyurur: “Bilmiş ol ki nerede gül varsa orada diken de vardır… Define bulunan mahalde yılan, inci bulunan yerde de timsah bulunur. Dünya hayatının lezzetinin arkasında ecel lokması vardır. Cennet nîmetlerinin önünde, hîlekâr şeytan bir duvar gibi dikilmiştir.”
[Rasûlullah Efendimiz: “Cennet, nefsin sevmediği şeylerle (yani amel-i sâlihlerle); Cehennem ise, nefse hoş gelen ve nefsin arzuladığı şeylerle (yani nefsâniyeti tahrik eden günahlarla) çevrilmiştir.” buyurmuşlardır. (Buhârî, Rikāk, 28; Müslim, Cennet, 1)
Dolayısıyla müʼmin, nefsânî arzulara, yani dışı parlak, içi çürük meyvelere tâlip olmaktan sakınmalı; dâimâ zahmetler içindeki rahmeti görebilecek firâset ve basîrete sahip olmalıdır.
İnsan, çilelere sabredip tahammül göstererek tezkiye olur, mânen seviye kazanır. Bu yüzden Cenâb-ı Hakk’ın en çok sevdiği kullar, hayatta en ağır çilelerle yoğrularak olgunlaşmış kimselerdir. Bunun içindir ki Es’ad Erbilî Hazretleri şöyle buyurur:
“Aşk gülistânının yolunda dikenden korkulmaz! Ben her dikenin üstünden yüzlerce gonca toplarım!”
“Dervişlik bostanında ıztıraptan zevk alırım. Yastığımı dikenden yaparsam, rüyamda Gül’ü görürüm!”
Büyük zaferler ve muvaffakıyetler, hep büyük çilelerin ve fedakârlıkların ardından gelir.
İbrahim, Allah için ateşe atılmaya râzı oldu; zâlim Nemrud’un dağ gibi ateşi onun için serin ve selâmet bir gülistana dönüştü. Oğlu İsmail’i Allah için kurban etmeyi göze aldı; Cenâb-ı Hak ona hem oğlunu bağışladı, hem de onu “Ebûʼl-Enbiyâ / Peygamberler babası” eyledi. Oğlu İsmail ile Kâbeʼyi inşâ etme şerefine erdirdi.
İsmail de Cenâb-ı Hakk’ın emrine candan teslîmiyet göstererek bıçağın önüne boynunu uzattı, yani kurban olmayı göze aldı; ona da Cennetʼten bir kurbanlık indirildi. Babası İbrahim u ile Kâbeʼyi yeniden inşâ etti. Allâhʼın Habîbi Muhammed Mustafa r Efendimizʼin mübârek ceddi olmakla şereflendi.
Onların fedakârlık hâtıraları, kıyamete kadar gelecek müʼminlere “Kurban Bayramı” olarak ihsân edildi.
Ecdâdımız da 400 çadırlık bir aşiret iken, aynı sırra riâyet ederek, yani Allah yolundaki külfetleri nîmet, cefâyı safâ, zahmetleri rahmet bilerek, kısa sürede 24 milyon kilometrekarelik, ihtişamlı bir cihan devleti inşâ etti. Şanlı zaferlere hep Allah yolunda candan ve maldan fedakârlıkla, ten rahatından ferâgat ile, çileye tâlip olmakla erişildi.
I. Murad Han, Cennet gibi Bursaʼnın rahatını bırakıp îlâ-yı kelimetullah / Allâhʼın dînini yüceltme dâvâsı uğruna Kosovaʼya gitti. Düşmanla cenge girmeden evvel, samimî gözyaşları içinde Cenâb-ı Hakkʼa yalvardı:
“Yâ İlâhî! Bu mü’min askerleri küffâr elinde mağlûb edip helâk eyleme!.. Onlara öyle bir zafer lûtfet ki bütün müslümanlar bayram etsin! Dilersen o bayram gününde şu Murad kulun yolunda kurban olsun!..”
Murad Hânʼın bu içli duâsı müstecâb oldu. Cenâb-ı Hak hem müʼminlere bayram olan bir zafer nasîb etti, hem de canını her dâim Allah yolunda kurban bilen Murad kulunu, şehâdet mertebesine erdirdi.
OSMAN NURİ TOPBAŞ
Kaynak: gencgazete.net
