Ali Ziya Yılmaz'ın köşe yazısı.
Bugün Cuma Anne!
Ruhumda bir garip hasret var
Sensiz içim sararmış yaprak misali
Yaşamdan düştüm düşeceğim sanki
Gözlerim hiç olmadığı kadar suskun
Ne zaman eve gelsem bahçende yoksun?
Seni görememek çok zormuş Anne!
Ellerinle sevdiğin güller, birer birer soldu
Duvarda yemlediğin kuşlar ise, gelmez oldu
Sensiz eksiğim Anne!
Sensizlik, gece gibi karanlık
Nefes alamıyorum zaman zaman
Yokluğuna hiç alışamadım ki inan
Resimlerinle avunuyorum
Baktıkça parçalanıyorum
O kadar güzelsin ki Annem
Sana hiç ama hiç doyamıyorum
Başım çok ağrıyor
Dizlerin yok ya Anne!
Ümitlerim birer birer dağılıyor
Teselli edecek sözlerin yok ya Anne!
Kalbim çok yanıyor
Senden daha çok seven yok ya Anne!
Usulca dağılıyorum
Hasretin her geçen gün yakıyor
Yavaş yavaş bende ölüyorum
Bugün Cuma Anne!
Ruhumda bir garip hüzün var
Sensiz içim kararmış bir kor misali
Gökyüzünden düştüm düşeceğim sanki
Hayallerim hiç olmadığı kadar durgun
Ne zaman odana gelsem yatağında yoksun?
Sana sarılamamak çok zormuş Anne!
Varlığın bizim için ışık saçan bir yoldu
Sevinçle coşan gönlümüz, hüzün doldu
Sensiz eksiğim Anne!
Sevgin varlığımı sarıyor
Hücrelerim sızlıyor zaman zaman
Yokluğuna hiç alışamadım ki inan
Ayakta duramıyorum
Sensizliğe alışamıyorum
O kadar özelsin ki Annem
Kelimelerle ifade edemiyorum!
Canım çok yanıyor
Artık senin canın yok ya Anne!
Ellerim titriyor
Ellerini tutamıyorum ya Anne!
Kulaklarım hep çınlıyor
Sesini duyamıyorum ya Anne!
Usulca ağlıyorum
Özlemin her geçen gün kavuruyor
Ilık ılık sana akıyorum
Cennette buluşabilmek ümidi ile dua ediyorum. Âmin.
18.08.2017
