Bir gülün uğruna şakıdım durdum
Bülbülü susturur dillerim benim
Kendimi bilinçsiz yollara vurdum
Deliyi andırır hallerim benim.
Meylettim her daim aşkın vârına
Öyle bir şulenin düştüm hârına
Köz oldu ciğerim yandım nârına
Ateşi kavurur küllerim benim.
Felek sezdirmeden örmüş ağını
Of çeksem yıkarım Ağrı Dağı’nı
Dört mevsim yaşarım hazan çağını
Taşkından beterdir sellerim benim.
Talihim yüzüme bir kez bakmıyor
Umudun çeşmesi bana akmıyor
Kahveden fincandan bile çıkmıyor
Avutmaz gönlümü fallarım benim
Geceler gücünü bende sınarken
Kapanmaz bir yara her dem kanarken
Kışta kıyamette içim yanarken
Buz tutar hep üşür ellerim benim.
Bir şarkı ansızın yaramı deşer
Bir bakış sinemde kabrimi eşer
Bir rüzgâr uğuldar bir yaprak düşer
Hicranla kesilir yollarım benim.
Her gecem hep böyle hazin sonlanır
Karşımda sisli bir düş dumanlanır
Sımsıcak bir hayal sanki canlanır
Boşluğu sararken kollarım benim.
DİNMEDİ GÖZYAŞLARIM HATIRAN ŞAHİDİMDİR
Hasretini içimde kor gibi sakladım ben
Anılar sırdaşlarım hatıran şahidimdir.
Yüzüme tebessümü sensiz yasakladım ben
Dinmedi gözyaşlarım hatıran şahidimdir.
Çıkmazlar içindeyim bir yol bulamıyorum
Boğazım düğüm düğüm, nefes alamıyorum
Sensiz yaşayamıyor sensiz olamıyorum
Yetmiyor uğraşlarım hatıran şahidimdir.
Kurşun yemişim gibi iplik iplik söküldüm
Gönlümde hicran yükü üçe dörde büküldüm
Hazan vurdu bağımı yaprak yaprak döküldüm
Hiç bitmedi kışlarım hatıran şahidimdir.
Sen gittiğinden beri bende böyle manzara
Diri diri gömüldüm daracık bir mezara
Ne zaman o sokağa yolum düşse kazara
Ağlamaya başlarım hatıran şahidimdir.
Nerde ne yapıyorsan gel de bitsin bu çile
Başa çıkamıyorum sensiz geceler ile
Sana küsmek ne demek bir kez resmine bile
Çatılmadı kaşlarım hatıran şahidimdir.
Hasan Hüseyin YILMAZ
