Ali Ziya Yılmaz yazdı
Hava da sessiz bir yağmur kokusu
Bir deli rüzgâr esiyor yüreğimde!
Sinsi tuzaklar kuruluyor uzaklarda
Kardeşlerimiz birer birer düşüyor
Kahpe kurşunlar yağıyor üzerlerine
Gökyüzünün en yükseğine feryatlar!
Çocuklar meleklerle sırdaş! Şimdi.
Eller semaya, yakarışlar Mevla’ya
Yerle bir olmuş masum mutluluklar
Bir toz bulutu kaplıyor insanlığın üzerini
Körelmiş zavallı kalpler! Tutuk gözler!
Neden suskunsun ey dünya?
Kalk ayağa uyan! Görmez misin? Ölen İnsan!
Zalimler ne kadar korkak ve alçak!
Zamanı geldiğinde; zaman duracak
Rabbim Elbette intikamını alacak!
Ya sen ey zavallı müslüman!
Hadi anladık, Dünya yavan ve donuk!
Sen Ne zaman dirileceksin? Gerçeği göreceksin!
Kardeşlerin bir bir katledilirken
Ne zaman zalime direneceksin?
Ümmet olabilmek çok mu zor?
Sevebilmek, sarılabilmek Allah için
Kirpiklerden bir tek damla gözyaşı
Neredesin ey ay yüzlü peygamber?
Tut titrek ellerimizden! Kaldır ayağa!
Bize bu kadar gaflet; yeter artık yeter!
Hasretle bekliyor seni yeryüzü
Bilmez misin? Huzur ve barışın adı sensin!
Mazlumların ahı yedi kat semadayken
Rahat uyuyamazsın ey mümin sen!
