DURUP DURUP GÖZLERİNE DEĞMESEM
Son kez bir semte bakmak gibiydi seni sevmek
Ellerin dururken öyle uzaktan seyretmek
Yine de şikayetçi değilim verdiğin kederden
Başa çıkarım da aslında durup durup gözlerine değmesem
Hayaline sarılıp uyumasam en karanlık tenha anında gecenin
Bakma sen bana biraz yorgun biraz kırgınım
Bu kırgınlığım haşa sana değil
Bulutlara gizlenip sana tutuşan yüreğime
Gecenin en kuytu vaktinde sana yakalanıyorum
Kaç gün görmedim yüzünü saymadım
Sana hasret şu günleri yakıyorum her gece bir sigarayı tutuşturur gibi
Şiirler yazıyorum hasretin çekilmez oldu mu
Kelimelerle dertleşiyorum
Onlar bana hep seni getiriyor yaz yağmurlarıyla
Bulutlarla ağlıyorum
Sonra bir gökkuşağı açıyor gönlümde
Tebessüm ediyorum
OKUYAN KENDİNDEN BİR KELİME EKLESİN
Ben senin o güz başlangıcı bakışlarında sezdim yaşamı
Ağaçlara sarılıp uzun uzun sabır dileyen çırpınışları
Bir çocuk gibi tuttum bağrıma bastım ağrıyan yanını
Kırk acı gelse kırkına yeterdi bir tebessümün
Bizden esirgedikleri hayatı sunardım sana
Elimde bir sihirli değnek olsa
Yine de ne yapar eder güldürürüm seni
Nasılsa kelimeler dilimin ucunda
Bak şu kuşlar nasıl inatla kanat çırpıyorsa yarınlara
İşte benim de öyle bir umudum var inadımdan fazla
Yarım bırakılmış şeylerin tadı sonsuz olur ya
Yarım kalsın bu şiir de
Okuyan kendinden bir kelime eklesin
Kelimeler hiçbir anlama gelmesin
Nefesin sonsuzluğa uzanana değin
Hicret ERGÜVEN
