EY ŞEHİR, EYNEGÖL...

Kemikleri sızlar babamın...
Doğduğum şehre dönsem sırtımı...
(ki onu ben defnettim kendi ellerimle)
küçükken hiç bırakmazdı
minicik ellerimi
ah be hayat....
ah be şehir...
Kemikleri sızlar babamın...
gözlerim gibi...

Ey şehir... Eynegöl…
Oturup ağlamadım mı sanıyorsun ey şehir?
Uludağ’ın eteklerinden sana bakarak...

İşte çocukluğum hala taptaze duruyor
Şeftali bahçelerinde koşan,
Yorulmak bilmeyen dur durak bilmeyen çocukluğum…
İşte bayramları İnegöl’ün
Bir bir geçiyor gözümün önünden
Hamzabey’den gelirken geceleri
bir feka minibüsle…
Adibinli tepesinden
Sana bakmadım mı sanıyorsun küçükken…
Ne büyüktün sen…
Ne muhteşemdi ışıkların…
Büyüdükçe ben
Sende büyüdün
Ey şehir… Eynegöl...
Büyü bozuldu ama büyüdükçe biz…
Pazarlarında destan satardı amcalar ikimiz de küçükken,
Ağıtlar yakar, türküler söylerdiler yanık sesleriyle…
Alırdım…
Okurdum…
Suların berrak yolların topraktandı eskiden
Dondurmacı geçerdi her gün sokağımızdan
Ve elma şekeri
Ve horoz şekeri
Ve pamuk helva...
Mahşer gibi gelirdi okul önleri..
Atlıkarınca ve tahterevalli
Bir de aşure günleri...

Ey şehir... Eynegöl...
Ağlamadım mı sanıyorsun bakıp bakıp kaybolan yıllara...
Cennetten bir armağandın sanki
Bir de pazar piknikleri
Bir de perşembe alışverişleri...
Saklambaç oynardık bütün gece
Çoluk çocuk bütün mahalleli...

Ey Şehir... Eynegöl...
Bilmiyorum önce ve en çok hangimiz büyüdük...
Ama...
Büyüdüm... Büyüdün... Büyüdük...
Büyü bozuldu...
Ağlamadım mı sanıyorsun duydukça ölenleri...
Ben artık iyice büyüdüm sanıyorum...
Babamı gömdüm gömeli...

Ey şehir... Eynegöl, İnegöl...

20.04.2017

OKAN RECEP AYDIN

TURHAN ŞAHİN'İN İNEGÖL ŞİİRLERİ isimli eserinden düzenlenip yayına hazırlanmıştır.