İŞTE ONUN İNEGÖL’Ü
Bursa’nın yeşili ne ki
Asıl yeşil İnegöl’dü
Yükselip bakınca görünen
Aynı göldü
Hangi tepeden baksanız
Kazancı’dan, Ahıdağı’ndan, Babasultan’dan.
Aynı göldü görünen
Cennet yeşili İnegöl’dü.
Koca koca konakları azdı
Azı severdi herkes çoğa aldırmazdı
Varsa birkaç lokması
Komşusunu aç bırakmazdı
Küçücüktü evleri bahçeler kocaman
Damları ağaçlar örterdi
Görmezdi uzaktan bakan bir tek yapı
Sevenler burası cennet derdi
Sabahı horozlardı duyuran
Akşamı kuşlar söylerdi
Koca koca çayırdı dört bir yanı
Ezanda sığırlar gider akşam dönerdi
Zenginimiz Oylat’a çıkardı
Hafta sonu Cerrah bizi eğlerdi
Tadı bir başkaydı orada çalan sazın
Kuytularda sevgililer buluşurlardı
İşte bura benim kasabamdı
Her insanı adam gibi adamdı
Ben seni bilirdim sen beni
Komşu kapısı benim kapımdı
Bugün öyle mi ya
Ben büyüdüm sen büyüdün
Koca koca yolların yapıların
Tanımaz birbirini komşuların
Recep Helvacı, Kadıyoran O Bir İnegöl’lü, 2013
ÇOCUKLUĞUMUN İNEGÖLÜ
Eski fotoğraf eski Hükümet önü
Yeşilköprü sokak köşede Kadıyoran evi
Yıldız kahve eski postane
Ve Akarsu oteli karşıda jandarma
Ne güzeldi benim küçük kasabam
Şimdi çok büyüdü çok
İster istemez diyorum
Ben benim de sen kimsin
Tanıyamadım seni be yavrum
Bu değil mi işin özeti
OYLAT’TA SONBAHAR AKŞAMI
Gök yerle bir
Biliyorum mahşer değil
Akşamın çöküşü
Yağmurun inişi
Yaratanın en güzel işi
Boyamak kırları
Yeşilden sarıya
Kızıldan kahveye
Griden karaya
Koşuyor bu cümbüş
Belli ki dallardaki
Sonsuz kelebekler
Kalmayacak
Belli ki Oylat’ta Akşam olacak
Recep Helvacı, Hepsi Gönülden (Şiirler) s. 60, 2014
TURHAN ŞAHİN'İN İNEGÖL ŞİİRLERİ isimli eserinden düzenlenip yayına hazırlanmıştır.
