Arz edip kalemi aldım elime,
Bana bu habere veren ağladı,
Nasıl duyurayım bilmem aleme,
Kanlı yarasını saran ağladı.
Kul görür başına yazılan yazı,
Gözlerimiz ağlar kalplerde sızı,
Kaybettik muhabir Adem Yavuz'u,
Bu acı olayını gören ağladı.
Nere gider kaybederler izini.
Kahpe Ruslar bağladılar gözünü,
Kalleşle kurşunlarlar özünü,
Toplanıp yanında duran ağladı.
Ayrıldım muhabir arkadaşımdan,
Dokuz gün dolaştı ecel peşinden,
Erdi ona bir nur Hak güneşinden,
Matem tuttu ehbap yaren ağladı.
Yunan ettiklerin yanına kalmaz,
Alacaksın ezelden bunu kim bilmez,
Vatanı kurtarırı Türk gücü ölmez,
Uçak vapur kara tren ağladı.
Zalim Yunan nasıl kıydı canına,
Yaralı gönderdi öz vatanına,
Ölmedi ki Adem kalplerde yine,
Adem'in yanına varan ağladı.
Toplandık tabipler hep sıra sıra,
Vücud nazikleşmiş çok idi yara,
Her imkana karşı olmadı çare,
Yarasına merhem süren ağladı.
Sivas'taki yakınları geldiler,
Adana'dan cenazesini aldılar,
Tören için saygı duruş durdular,
Acı çaldı bütün siren ağladı.
Al çıkardı dostlar büründü kara,
Unutulmaz kalbimizde bu yara,
Genç yaşta muhabir girdi mezara,
Kanlı elbisesi düren ağladı.
Civanı burada bitsin sözlerim,
Bilmem kim silecek yaşlı gözlerim,
Ölene rahmet sabır yine bizlerin,
Yazarken destanı soran ağladı.
CİVANİ
