Ali Ziya Yılmaz yazdı
Kırık bir ufuk çizdim
Sabahın en kuytu derinliğine
Halep yanıyor, çocuklar ölüyor!
Şimdi ben ne yapayım?
Ey ölüm kusan zalimler!
Karanlık ruhlarınızı nereye çarpayım?
İnsanlık mı?
Yıkılan binalar altında!
Suskun diller, görmeyen gözler
Yerle bir olsun,
Alçak Emperyalist güçler!
Ey Mümin’ler neredesiniz?
Neden hala kardeş değilsiniz?
Görmez misiniz?
Asıl sizler hedeftesiniz!
Beyaz isyanlar saldım
Kan ve gözyaşı kokan gökyüzüne!
Masum çığlıklar,
Yapışıyor müslüman kimliğime!
Tek bir yol var,
Müminler birleşmeli
Zulme karşı direnmeli
Tek kurtuluş,
Tevhid ve vahdettir diyebilmeli!
Yarab! İçimi bıçak kesiyor
Anne, oğlunun başında şimdi!
Ellerinden tutuyor
Son nefesinden önce
Tevhidi telkin ediyor!
La ilahe İllallah, Muhammed ’ün Resulullah”
Ne büyük bir imtihan?
Teslimiyette bize ders veriyor!
Gözyaşlarımı ve dualarımı kabul et Yarab!
Elimden sadece bu geliyor!
Halep yanıyor, İnsanlık ölüyor
Dünyanın üstüne
Karanlık dumanlar çöküyor
Vicdanlar yerle bir şimdi!
Gördükçe kalpler yanıyor!
Ey enkaz altında kalan kardeşim!
Sen, toz toprağa karışırken
Sen, tek tek öldürülürken
Yerin on kat dibine girsin,
Sessiz kalan, seyreden dünya!
Kimse, İnsanlık var demesin bana
Asıl serzenişim, müslüman sana
Kardeşlerin katledilirken
Huzuru mahşerde nasıl hesap vereceksin?
Seni en güzel şekilde yaradana!
