Ali Ziya YILMAZ!ın köşe yazısı

 

Gözlerime gökyüzü düşmüş

Bazen beyaz, bazen mavi bulutlar

Bazende kapkara bulutlar üşüşmüş

Yağmurlar yağdığında

Islanıyor yavaş yavaş

Ümitlere tutunmuş kirpiklerim

Karanlık kara gecelerde

Parmak uçlarına kadar

Dualar kokuyor çizik ellerim

Günahlarla kirlenmiş bedenim

Mazide boşa geçirilmiş

Ziyan dolu kıymetli vakitlerim

Şimdi sarsılma zamanı

Dağıt üstündeki külden havanı

Tövbeler kanat çırpıyor kalbime

Gözyaşlarım süzülüyor usulca yüzüme

Hadi secdeye kapan

Belki de affedileceğin an bu an!

Süt beyaz bir sayfa aç

Bundan sonraki yaşamında

Geçmiş günahlarını, kör kuyulara saç

Allah’ım ben çok kirliyim

Çok günahkâr, zavallı biriyim

Yardım et! Kendime gelip irkileyim

Tövbe ettim! Pişman oldum

Yeni bir heyecanla, yeniden doğdum

Gözlerime cemreler düşmüş

Bazen bahar, Bazen yaz, bazen hazan

Bazende kar kış kıyamet çökmüş

Güller açtığında

Kokuyor cennet misali

Olmasını beklediğim hayallerim

Şefaatçi olacak ümmetin günahkârlarına

Benim Gül Yüzlü peygamberim!

Anladım ki; Duasız olmaz

Tövbesiz olmaz, Şükürsüz olmaz

Ümitsiz olmaz, İbadetsiz olmaz

Sevdasız olmaz, tefekkürsüz olmaz

Kitapsız olmaz, Peygambersiz olmaz

Ezcümle; inançsız ve felsefesiz olmaz ey can!

İlk önce kendi nefsine bakacan

Allah’a Kul, Resulüllah’a ümmet olucan  

Allah rızası peşinden koşucan

Herkesi Allah için sevecek

Samimice bağrına basıcan

Kısaca Allah’ın sevdiklerinden olmak için

İnançla ve azimle çalışıcan!

Nefsini ayaklar altına alıcan

Kısaca İz bırakanlardan olucan, ey can!