Ali Ziya YILMAZ!ın köşe yazısı
Gözlerime gökyüzü düşmüş
Bazen beyaz, bazen mavi bulutlar
Bazende kapkara bulutlar üşüşmüş
Yağmurlar yağdığında
Islanıyor yavaş yavaş
Ümitlere tutunmuş kirpiklerim
Karanlık kara gecelerde
Parmak uçlarına kadar
Dualar kokuyor çizik ellerim
Günahlarla kirlenmiş bedenim
Mazide boşa geçirilmiş
Ziyan dolu kıymetli vakitlerim
Şimdi sarsılma zamanı
Dağıt üstündeki külden havanı
Tövbeler kanat çırpıyor kalbime
Gözyaşlarım süzülüyor usulca yüzüme
Hadi secdeye kapan
Belki de affedileceğin an bu an!
Süt beyaz bir sayfa aç
Bundan sonraki yaşamında
Geçmiş günahlarını, kör kuyulara saç
Allah’ım ben çok kirliyim
Çok günahkâr, zavallı biriyim
Yardım et! Kendime gelip irkileyim
Tövbe ettim! Pişman oldum
Yeni bir heyecanla, yeniden doğdum
Gözlerime cemreler düşmüş
Bazen bahar, Bazen yaz, bazen hazan
Bazende kar kış kıyamet çökmüş
Güller açtığında
Kokuyor cennet misali
Olmasını beklediğim hayallerim
Şefaatçi olacak ümmetin günahkârlarına
Benim Gül Yüzlü peygamberim!
Anladım ki; Duasız olmaz
Tövbesiz olmaz, Şükürsüz olmaz
Ümitsiz olmaz, İbadetsiz olmaz
Sevdasız olmaz, tefekkürsüz olmaz
Kitapsız olmaz, Peygambersiz olmaz
Ezcümle; inançsız ve felsefesiz olmaz ey can!
İlk önce kendi nefsine bakacan
Allah’a Kul, Resulüllah’a ümmet olucan
Allah rızası peşinden koşucan
Herkesi Allah için sevecek
Samimice bağrına basıcan
Kısaca Allah’ın sevdiklerinden olmak için
İnançla ve azimle çalışıcan!
Nefsini ayaklar altına alıcan
Kısaca İz bırakanlardan olucan, ey can!