Hasan Hüseyin Yılmaz'ın köşe yazısı.
Anlamını yitirdi bildiğim tüm anlamlar
Hiç bile bırakmadı şimdi benden geriye
Bir iç kanama gibi, ciğerimden kan damlar
Ölülerden farkım yok benzesem de diriye.
Kendim inanmamışım kandırırken kendimi
Benim vazgeçişlerim bahane aramakmış
Zamansız bir zamanda yıkıyorken bendimi
Yaptığım; bir hayalin saçını taramakmış.
Ben kendimden kaçarken gölgem beni izliyor
Aynalarda ibretle baktığım bu yüz benim.
Attığım kahkahalar çığlığımı gizliyor
Tebessümden maskeler taktığım bu yüz benim.
Yalandan da yalanmış doğrudur sandıklarım
Ayan gördüklerimin özünde sır gizliymiş
Derdimin dermanıymış artık usandıklarım
Yandığım ateşlerin közünde sır gizliymiş.
Güneşsiz ufuklara doğuyor bütün günler
Şimdi artık dudaklar aşkı aşksız anıyor.
Umutlar umutsuzluk diyarına sürgünler
Damla derya içinde susuzluktan yanıyor.
Hasan Hüseyin YILMAZ
