Allah dünya tarihi boyunca, çeşitli milletlere kendi içlerinden peygamberler ve kitaplar göndererek, insanlardan O’na kulluk yapmalarını istemiştir. İnsan her devirde özü ve yaratılışı itibarıyla aynıdır.
Dinin amacı, insanlara Allah’a kulluğun nasıl yapılacağını öğretmek ve böylece onları huzura kavuşturmaktır. İslam kelimesinin anlamlarından biri, Allah’ın peygamberlerine gönderdiği dinin genel adı olmasıdır.
Diğer peygamberler farklı adlar ile farklı dinler getirmediler. Kur’an’dan öğrendiğimiz üzere aslında her peygamberin getirdiği din İslam’dır.
Hz. Âdem’den Hz. Muhammed’e kadar tüm peygamberler hak din olan İslam’ı tebliğ etmek için gönderilmiştir: “Şüphesiz Allah katında, din İslam’dır. Kitap verilmiş olanlar, kendilerine ilim geldikten sonra sırf aralarındaki ihtiras ve aşırılık yüzünden ayrılığa düştüler. Kim Allah’ın ayetlerini inkâr ederse, bilsin ki Allah hesabı çok çabuk görendir.” (Âl-i İmrân, 3/19)
İslam aynı zamanda Peygamberimizin getirdiği dinin de özel ismidir. Allah tarafından gönderilen tüm dinler, inanç ve ibadete dayalı olması yönüyle ortaktır. Dinin temeli olan iman esasları hepsinde aynı kalmakla birlikte, dünyaya ait işler ve ibadetlerdeki uygulama şekilleri bakımından aralarında bazı farklılıklar vardır.
Rabbimiz her millet için açık bir şeriat ve bir yol belirlediğini söyler. (Mâide, 5/48) Dolayısıyla her devirde o topluluğun ihtiyaçlarına göre, gönderilen hükümlerde de değişiklikler olmuştur.
Mesela dinimizde namaz beş vakit ile sınırlı iken, Hz. Musa’nın şeriatında vakit sayısı çok daha fazladır. Ayrıca bazı gıdalar Hz. Musa’nın kavmine yasaklanmışken Peygamberimizin ümmetine serbest bırakılmıştır.
