Ayağın önce fünye ile temas eder ve hissedersin ama iş işten geçmiştir. Kendini ne ileri ne geri atabilirsin.
Fünye,kapsülü ateşler ki zaten ayağını çekmişsindir.
Kapsül ana imla hakkını ateşler. O an bir gürültü ve ortalık toz duman...
Ne olduğunu kim olduğunu anlamaya çalışırsın. Bazen kendin olduğunu bile fark edemezsin.
Etrafta yanık et kokusu ile kaplanır. Bagrışmalar başlar
Dikkat edin mayın!
Mevzi alın!
Etrafı gözetleyin!
Yaralı; Kurtarın beni der. Herkes hep bir ağızdan; DOKTOR diye gırtlağı yırtılıncaya kadar bağırır.
Şok geçmiştir . Acı ve öfke her saniye daha fazla artmaya başlar.
Yaralıyı tahliye etmek için tüm güç kullanılır.
Telsizden acil çağrısı ile yaralımız var tahliye etmeliyiz der ve bir komutanın en acı en çaresiz telsiz çağrısı olur.
Helikopter beklenmeye başlanır.
Sizler sadece tv'de bir Askerimiz mayına basarak yaralandı haberine 1 dk Allah belalarını versin diyerek vicdanınızı rahatlatırsınız.
Yapılan ağrı kesiciler sadece acıyı hafifletir.
Defalarca ameliyat. Kayıp olan uzuvlar...
Kayıp olan hisler . Kayıp olan umutlardan haberimiz olmaz.
Yaşama tutunamaz ise Şehid...Yaşama tutunur ise Gazi...
Ama şerefsizin biri çıkar benim için mi Gazi oldun der.
Bir başka şerefsiz parası İçin yapıyordun der.
Bizler Vatan İçin ölüme seve seve gideriz.
Biz TÜRK Miletiyiz asker doğarız.
Mayın Mağduru biri Olarak;
İYİKİDE ASKER OLMUŞUM
VATAN UĞRUNA GAZİ'LİĞİMLEDE GURUR DUYUYORUM
TÜRK ASKERİ
GAZİ HAYRİ AYDIN
