Ayıp şeyler konuşacağız bu yazımda. Başkaları artık ayıp yapmasın diye kayıp çocukluklara... Cins cins insanlar cinselmesin diye iğrenç varlıklarıyla, daha ayakkabısını bile kendi giyemeyen masumlara.

Düşünsene o senin de çocukluğun olabilirdi benim de ya da bir gün senin çocuğun da olabilir benim de!

Durumun iki boyutu var aslında: Ailesine olanı anlatırsa kızılacağından, dövüleceğinden korkan mağdur ve masum bir çocuk ve bir zamanlar çocukken şimdi sapkın ve hastalıklı birine dönüşmüş bir yaratık.

Sahiden ne kadar ayıp? Sanki leyleklerden taksitle alınmış varlıklar gibi davranıp çocuklarına dünyada cinsellik diye bir şey yokmuş gibi davranmak mı doğru olan? Allah'ın verdiğini inkar etmek değil mi bu?

Her insan bu dürtüyle doğarken sanki bu doğal bir duygu değilmiş ve sanki hiç kendileri

yaşamamış gibi kilitlemek miydi doğru olan, onların içindekilerini utanç ve suçluluk duvarlarına?

Sen çocuğuna doğru düzgün anlatmazsan bunları, nerden bilsin kötülüğün ona nereden geleceğini ya da meselenin diğer boyutuyla, içindeki dürtüyle nasıl başa çıkacağını.

Sen susarsan pis ağızlardan ya da onu oyalamak için eline verdiğin teknolojiden öğrenmeyecek mi her şeyi eninde sonunda.

Ya sonra? Senden korktuğu için gizli gizli neler yaptığını bile bilemeyeceksin. Sen ona duygularını nasıl yöneteceğini öğretmediğin için evladın git gide bozulurken çamura da batsa sütlü çikolata zannedeceksin.

Çamura batırılan o olduğunda da sen ona bu konular hep ayıp, günah, öcü dediğin için kendisini suçlu sanıp tek kelime edemeyecek yaşadığı kabus hakkında. Böyle mi olsun istersin gerçekten?

Bu kadar zor mu normal bir şekilde konuşabilmek doğanın bir parçası olan bu durum hakkında ?

O çamura batırmaya çalışanları çoğu zaman da uzakta arama. Kabullenmek istemesen de...Haber sayfalarında gördüğümüz insanlar da dışarıdan melek gibi gözüken bir dayı, bir amca. Kabul ettiysen de eğer kolu kıranları yen içinde bırakma.

Mecburiyetten susuyorum dersen eğer, çocuğun ömür boyu o çamurda debelenmeye devam eder. Hep gözün üzerinde olsun yavrunun, en ufak belirtiyi bile hafife alma.

Kirletilmişlik diyorlar ya herhalde dünyadaki en acı duygulardan olsa gerek. Fakat mağdur olan mıydı kirlenen mağdur eden miydi gerçekten? Siz dünyasına kara bulutlar girmiş birine kirli damgası

vurarak psikolojik tecavüze devam etmiyor musunuz aslında?

Namusunu kaybeden cidden hangi taraftı bu arada? Erkek yapınca namussuz demiyorduk değil mi, yanlış yazmayayım şimdi? Havalı olmaktı tabii can yakma rekorları erkek lügatında. Sonra da namuslu kız ararlar kirli ilanlarında.

Erkek için bir zevk ama kadın için sadece bir görev zannettiklerinden belki de. Östrojene möstrojene nerden bassın tabii kafaları. Kafalarıyla yaşamıyorlar ki zaten bu hayatı!

En başta kız çocuklarını her şeyden korumak adına onların doğal duygularını bastırır, biriyle konuşmasını bile kötü kadınlık derecesinde namussuzca görürseniz o kız size nasıl gelip anlatacaktı ki zaten olanları?

TUĞBA ÇAM (DEVAM EDECEK)