Bu yazı, karlı, soğuk, çok soğuk bir bahar günü,bir hüznün ifadesi, bir yitirişin terennümüdür. Bu yazı, bir dostun ardından hislerimin bir kağıda dökülüvermesidir. Bu yazı, bir Ahmet Kara yazısıdır. Rabbim, Ahmet Kara hocama rahmetinle muamele eyle! Amin.
18 Mart 2020 Çarşamba. Saat 15.50. İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünde, çalışma odamda çalışma arkadaşlarımla oturuyor gündeme dair sohbet ediyoruz.
Telefonum çaldı. Arayan sevgili dostum, mesai arkadaşım Aydoğan Üzüm'dü. Telaşlı ve titreyen bir sesle, "duydun mu?" demesiyle odama girmesi de bir oldu. "Ahmet abi!" dedi... "Ahmet Kara!.." Sustu... Sustuk... Allahım, ne derin bir sessizlikti bu.
Bu derin sessizliği; yine çalan bir telefona cevaben okuyabildiğim, daha doğrusu O'na sığınarak acziyetimizi va'zedebildiğim, "İnnalillahi ve inna ileyhi raciun." ayeti daha da derinleştirdi.
Arayan Cavit Yakşi'ydi. İkimizi her gördüğünde "İkinizi de çok seviyorum. Allah için çok seviyorum." diyen, daha 2 ay evvel, o sevgisini ve samimiyetini özellikle Cavit hocayla birlikte odama gelerek "Hayırlı olsun!" temennisini ileten Ahmet hocamız vefat etmişti. Cavit hoca da ben ayeti okuyunca sadece "Amenna!" diyebildi ve başka da hiç bir şey demeden telefonu kapattı.
Ahmet hocamız, Ahmet abimiz, bu dünyadaki sürgününü tamamlamış, asli vatanına, ebedi aleme irtihal eylemişti. İnanması çok zordu. Daha üç gün önce bir düğünde sohbet etmiş, gündemi değerlendirmiştik.
Daha altı gün önce 12 Mart programının ardından uzun uzun sohbet etmiş, çay içmiştik. Kendisine bir projemizden bahsetmiştim, sevinmiş ve "Her türlü desteği verelim inşaallah." demişti.
İnceliği, nezaketi ve dobralığıyla kendisini tanıyan herkesin takdirini kazanmış, herkese adab-ı muaşerette örnek olmuş hocaların hocası Ahmet Kara vefat etmişti.
İnegöl'de her sözüne ve fiiline itibar edilmiş Merhum Abdullah hocanın oğlu Ahmet hoca vefat etmişti. Bizeyse derin sessizlik içinde dua etmek düşmüştü. Rabbim, biz onun mümin ve muvahhid olduğuna şahidiz. Hüsn-i şehadetimizi kabul eyle!
Her karşılaşmamızda gösterdiği muhabbet, meselelere derin ve geniş bakışı, ufkumuzu açan tavsiyeleri, beşeri münasebetlerindeki hassasiyeti, çevre konusundaki titizliği; bize birer hatıra ve birer ders olarak kalacak.
Onu hep güzel bir insan olarak hatırlayacağız. Onu hep babacan bir ağabey olarak yad edeceğiz.
Bugün (19 Mart 2020 Perşembe) onu Rahmet-i Rahman'a tevdi eyledik. Taht misali o musalla taşında iken önünde, aralıklı da olsa saf tutup el bağladık.
Cemaatin hüsn-i şehadeti ve helalliği Ahmet Hocanın ne kadar güzel bir hayat yaşadığını bir kere daha gösterdi bize.
Namazını kıldıktan sonra ve mezarlığa doğru ilerlerken her an o endamlı yürüyüşüyle bir yerden çıkıp geliverecekmiş ve samimi bir sohbete koyuluverecekmişiz gibi bir his vardı içimde.
Ahmet hocam, bize hakkını helal et! Varsa eğer bizim hakkımız helaldir sana.
Ali DOĞRU
