ALLAH RESULÜ (S.A.V) İFTİRAYI SORUŞTURUYOR: Allah Rasulü (s.a.) vahiy gecikince ailesinden ayrılma konusunda istişare etmek üzere, Ali ve Üsame ibn Zeyd'i çağırdı. Üsame İbn Zeyd, Allah Rasulü'ne (s.a.v), ailesinin suçsuz olduğunu bildiğini söyledi. Onlara karşı olan sevgisini bildiğine işaret etti. "Ey Allah'ın elçisi, onlar senin ailendir. Biz hayırdan başka bir şey bilmiyoruz." dedi.

Ali İbn Ebu Talib ise: "Allah senin üzerine bu işi, evlenme ve boşanma işini daraltmamıştır. Onun dışında kadınlar çoktur. Eğer cariyesine soracak olursan sana doğru haberi verir." dedi. Allah Rasulü (s.a.v) Berire'yi çağırıp; "Ey Berire, Aişe'den seni şüphelendirecek bir şey gördün mü?" buyurdu. Berire ona: "Seni hak ile gönderen Allah'a yemin ederim ki, genç bir kız olmasından başka onu ayıplayabileceğim hiç bir durumunu görmedim. Ailesinin hamuru başında uyur da bir oğlak gelip hamuru yer haberi bile olmaz." dedi.

Bunun üzerine Allah Rasulü (s.a.v) mescide geçip minberden şöyle dedi: "Ey müslümanlar topluluğu, ailem hakkında eziyyeti bana ulaşmış olan bir adamın, bu kötü işine karşılık verdiğimde beni kim ma'zur görecek? Allah'a yemin olsun ki ailem hakkında hayırdan başka hiç bir şey bilmiyorum. Öyle bir adamı zikredip andılar ki onun hakkında da hayırdan başka hiç bir şey bilmiyorum. Ailemin yanına ancak benimle beraber girerdi."

Sa'd ibn Muaz el-Ansari kalktı ve: "Ey Allah'ın elçisi, ben seni ondan kurtarırım. Eğer Evs Kabilesi'nden ise boynunu vururuz. Eğer kardeşlerimiz Hazrec'den ise bize emredersin, emrini yerine getiririz." dedi. Hazrec'in reisi olan Sa'd İbn Ubade kalktı. Salih bir kişi idi. Fakat kabilecilik hamiyyeti onu düşüncesizce bir davranışa itmişti. Sa'd İbn Muaz'a: "Allah'a yemin olsun ki onu öldürmezsin ve öldürmeye de gücün yetmez." Dedi.

Sa'd İbn Muaz'ın amcasının oğlu olan Üseyd ibn Hudayr da ayağa kalktı ve Sa'd İbn Ubade'ye: "Yalan söyledin, Allah'a yemin olsun ki onu öldürürüz. Sen münafıksın mısın ki münafıkları koruyorsun." dedi. Evs ve Hazrec kabileleri, ayaklandılar ve vuruşmaya kalktılar. Allah Rasulü (s.a.v) minberde dikiliyordu. Allah Rasulü (s.a.v) onları sakinleştirmeye devam etti de sonunda sustular, Allah Rasulü de (s.a.v) sustu."

RESULULLAH (S.A.V) HZ.AİŞE İLE DEDİKODULARI GÖRÜŞÜYOR: "O gün çok ağladım, gözyaşlarım dinmedi ve hiç uyumadım. Ana babam, ağlamanın ciğerimi parçalayacağını sanıyorlardı. Ebeveynim benim yanımda oturur ve ben ağlarken, Ensar'dan bir kadın yanıma girmek için izin istedi. Ona izin verdim. Benimle beraber oturup ağladı.

Anam babam yanımda sabahladılar. Allah Rasulü (s.a.v) ikindi namazını kılmış olarak yanıma girinceye kadar yanımda kaldılar. Allah Rasulü (s.a.v) yanıma girdiğinde ana ve babam, sağ ve solumda idiler.

Biz bu halde iken birden Allah Rasulü (s.a.v) çıkageldi, içeri girdi, selam verdi, sonra oturdu. Bu söylenenler söylendiğinden beri yanımda oturmamıştı. Bir ay geçmiş ve benim durumum hakkında ona vahiy gelmemişti. Allah Rasulü (s.a.) oturduğu zaman şehadet getirdi, sonra: "Ey Aişe, senden bana şöyle şöyle bir haber ulaştı. Eğer sen suçsuz isen Allah, senin suçsuzluğunu beyan edecektir. Eğer bir günah işlemişsen Allah'a istiğfarda bulun, sonra ona tevbe et. Muhakkak kul bir günahı itiraf eder, sonra tevbe ederse; Allah onun tevbesini kabul eder." buyurdu.

Resulullah (s.a.v) durumumuz hakkında dedikodu edilen adama da ulaşmış ve O: "Sübhanallah, Allah'a yemin olsun ki ben hiç bir kadının örtüsünü açmadım." demiş. Allah O'ndan razı olsun. O, Allah yolunda şehid olarak öldürüldü. (YARIN DEVAM EDECEK İNŞALLAH!)