Sarıpınar Köyü, İnegöl'ün güneyinde ve Uludağ'ın kuzey eteklerinde yer alır.
Yakınında Dede Bayırı adıyla şöhret bulan Genceli-Dede Türbesi bulunur. Ayrıca tarihi bir hamamın kalıntısı vardır.
Arazi, engebeli ve parçalıdır. Bitki örtüsü,genelde, zengindir.
Halk, geçimini tarım ve ziraat yoluyla sağlar. Meyve ve sebze üretimi de yapılır.
İnegöl'e uzaklığı 8 kilometredir.
1990 yılı genel nüfus sayımına göre, köy nüfusu, 499 kişidir. 2000 yılı genel nüfus sayımına göre ise 223'ü kadın ve 255'i erkek olmak üzere toplam köy nüfusu, 478 kişidir.
Yakın çevresinde,Doğanyurdu-Paşaören-Gülbahçe ve İsaören köyleri yer alır. İnegöl ile irtibatı, Hoca Köy üzerinden sağlanır.
Sarıpınar Köyü, tarihi bir niteliğe sahiptir.
Eski adı, Sırnas veya Sırnaz'dır. 1960'lı yıllarda ismi değiştirilerek yöredeki Sarıpınar'ın adıyla anılmaya başlamıştır.
Sırnas adı, iki kelimenin birleşmesinden oluşmuş bir isimdir.
Bunlardan biri Sarı kelimesidir ki, Doğan yavrusu anlamına gelmektedir.
Diğeri de nas kelimesidir ki Arap dilinde İnsanlar anlamında kullanılmaktadır.
Bu iki kelime birleştirilince Sarı-Nas olmaktadır ki terim olarak anlamı, Sarılarla meşgul İnsanlar demektir.
Bir diğer ifade ile Doğan yavrusu yetiştirici ve eğiticileri demektir.
Bir tarafta Köçekler, Alayna ve Doğanyurdu adıyla anılan bir yerli köy; diğer tarafta bu doğan yavrularını eğiten kimselerin oturduğu Sırnas Köyü...
Osmanlı'nın İstihbarat işlerinde kullanılmak üzere üretilen ve eğitilen doğan, atmaca ve şahin yavruları, Osmanlı Devleti'nde uygulanan mevzuat gereği, Doğancı Başı adı verilen üst seviyedeki devlet yetkilisine teslim edilmekteydiler.
Bu işle meşgul olanlar, divan-ı örfiye denen vergiden muaf tutulmakta idiler.
Tarihi niteliği açısından bakıldığında İnegöl yöresinde bu özelliği taşıyan tek köy, Sarıpınar/Sırnas Köyü'dür.
Sırnas/Sarıpınar Köyü, yerli köydür.
Kendilerine manav denir. İlk yerleşik düzene geçen Türklerdendir.
