Bir kez daha REFİK GÜR hocamı minnetle anıyorum.

Yaşım 17...Bizden sonra A takım antrenmanı var.Genç takım idmanı bitmiş ve soyunma odasına doğru ilerliyordum.Koç seslendi, 'Kemal gelir misin?' Gittim..'Ailene haber verelim A takım antrenmanına katılmanı istiyorum' dedi..O anki duygularımı 15 yıl geçmiş.. Hadi anlat deseniz hala kelime bulamam ki..

Aylarca antrenmana çıktım. Ve ilk müsabaka da salona girerken takım kadrosunda ismimi görmüştüm.Dizimin bağı çözülmüş.. Bir yandan büyük telaş içindeydim.. Öyle ki o zamana kadar giydiğim 12 numaralı formayı 'saygıdan' 10'a tercih etmiştim.

Sadece bir kere..Yeter mi? Asla.O kadar had biliyorduk ki boş pozisyonda bile şut atmak, penetre etmek yerine büyüklerimize pas atmayı tercih edecek kadardık..Taa ki mola alınana kadar.

Yine saygı da kusur olmaz diyerek benchin en sonuna oturan ben, Kemal karşıma gel diye bir sesle irkilmiş, hafif korkuyla beraber titreye titreye gittiğimi unutmuyorum.'Başını kaldır, gözüme bak' ilk cümleydi.

'Bu saha da herkes eşit anladın mı? Sana güvendiğim için buradasın. Ben, biz sana güveniyoruz. Sende kendine güven. Bu zamana kadar iyi yaptığın şeyler için bu kadrodasın. Şu anki halin için değil. Çık ve genç takım kaptanı Kemal gibi oyna. Şut oradaysa at, korkma, kendine güven, güven, güven'demişti.

Bu sözlerden çok gözüne baktığım da o samimiyeti, güveni görüp hissetmek zaten yetmişti...Rahmetli REFİK hocam.Mekanın cennet olsun. Ve bil ki seni çok özlüyor, önünde saygı ile eğiliyorum...

Kemal Başaran

MEVHİBE İNÖNÜ

1944 yılından bir fotoğraf...

İkinci Dünya Savaşı sırasında Ankara Numune Hastanesi'nde açılan hastabakıcı kursunun katılımcılarından biri de İkinci Cumhurbaşkanı İsmet İnönü'nün eşi Mevhibe İnönü oluyor.

Mevhibe İnönü, 'hastabakıcılık diploması'yla Numune Hastanesi'nde çalışmaya başlıyor. Erlerin iğnelerini yapan Mevhibe İnönü, fotoğrafta Amasya'da depremde bacağını kaybetmiş Ayten Öğretmen'in yaralarını sarıyor.

Tüm sağlık çalışanlarımıza, bu zor günlerde kolaylıklar diliyoruz.