Dört İnegöllü İstanbul'dan İnegöl'e döneceklerdir. Yola çıkmadan önce karınlarını doyurmak için bir lokantaya uğrarlar. Köklü ve düzgün bir müesseseye de benzemektedir. Duvarın birinde de büyükçe siyah beyaz bir pehlivan fotoğrafı da dikkati çekmektedir.
Garson gelir siparişleri alır, gideceği sırada masadaki yaşlı amcamız sorar "Pehlivan sağ mı?" Garson cevap verir "Amca ben iki senedir burada çalışıyorum, Pehlivan amcamız yedi sene önce rahmetli olmuş.", İnegöllü amcamız "Sağ ol oğlum" der garson da işine bakar.
Amcamız işin makarasındadır. Garsonun masaya geliş gidişlerinde masadakilere anlatır "Yetişmediniz siz, o nasıl pehlivandı bir bilseniz. Onun gibisi bu çayırlara zor gelir." türünden laflar ederek garsonla ilişkiyi sıcak tutuyor bir yandan da neşeli neşeli yemek yiyorlardı.
Geleli yirmi dakika kadar olmuştu ki elli yaşlarında biri masaya yaklaştı, "Efendim hoş geldiniz. Garson söyledi, babamızın bir arkadaşı mekanımıza gelmiş, elinizi öpeyim."
Yapacak bir şey yoktu görüştüler. Pehlivanın oğlu amcamıza ve masadakilere yakından tanımak amaçlı sorular sordu. Amcamız da uygun cevaplar vererek sohbeti sürdürdü, her şey de güzel gitti.
"Amca babamla hiç güreştiniz mi?" sorusuna amcamız "Oğlum babanın karşısına çıkmak öyle kolay mı? Biz babanın güreştiği çayırın ancak kenarında güreş tutardık." deyince pehlivanın oğlu ağlayarak amcamıza sarıldı.
Birkaç dakika sonra İnegöllülerden biri "Yolcu yolunda gerek, biz hesabımızı ödeyelim." deyince Pehlivanın oğlu "Olur mu öyle şey, duymamış olayım, babamızın bir arkadaşı mekanımıza gelmiş." dedi ayrıldılar. Makara amaçlı başlayan sohbet beklenilmeyen boyuta varmıştı.
İZ BIRAKAN İNEGÖLLÜLER
LÜTFİYE ATALAY: Öğretmenler Derneği İnegöl Şubesi Kurucu Başkanı, öğretmen, cemiyet önderi. 1902 doğumludur.
1930'lu yıllardan itibaren İnegöl Halkevi faaliyetlerinde karşımıza çıkıyor. Cumhuriyet ideolojisini yaymak için köy gezilerinde, ilçedeki sanatsal etkinliklerde, halkevinin yayın organlarında hep onu görüyoruz.
1936 yılında İnegöl Doğanspor Kulübü'nün tescil işlemlerinin geciktirildiği kanaatine varınca durumu bizzat Atatürk'e telgraf çekerek iletecek kadar kendini sorumlu sayan bir sivil toplumcu idi.
1949 yılında Öğretmenler Derneği İnegöl Şubesi Kurucu Başkanıdır. Uzun yıllar bu görevi sürdürmüştür. İnegöl Gazipaşa İlkokulu öğretmenler kadrosunda yer almıştır. 14 Mayıs 1967 tarihinde İnegöl'lü öğretmenlerce yılın annesi seçildi. Kasım 1968'de emekli oldu. Emeklilik sonrası da hayatını İnegöl'de sürdürdü. 1986 yılında vefat etti.
Kaynakça : Yerel Gazeteler Arşivi, Foto Hakan Gür Arşivi
