Hasır; Saz, kabuk, yaprak vb. bitki maddeleriyle örülmüş taban ve tavan örtüsüdür.
İlçemizde kamış ve hasırotu pek bulunmadığından mısır koçanı kabuklarından hasır yapılması daha yaygındı.
Özellikle mısır ekimi yapılan evlerde hasır yapımı büyük küçük herkesçe bilinirdi.
Hasat zamanı ayrılan mısır koçanı kabukları küflenmemesi için balkonlarda, bahçelerde, örtüler üzerinde güneşte kurutulur.
Kurutma sonunda krem ile bej arasında bir renge dönüşür.
Daha sonra yaprak ince şeritler halinde dilimlenir.
Dilimlenen mısır yaprakları ıslatılarak saç örgüsü şeklinde örülür öyle işlenir.
Elde edilen örtü esnek ve dayanıklıdır.
Değişik amaçlarla kullanılabilen bu örtüler, en çok yapılarda döşeme kaplaması olarak kullanılmıştır.
Toprak ya da beton zemine yerleştirilen hasırlar kendi başına kullanıldığı gibi, halı ve kilimin altında da kullanılırdı.
Rutubeti geçirmezler, kışın serin yazın sıcak tutarlardı. Dürülüp katlanabildikleri için oldukça kullanışlıdırlar.
Otuz yıl öncesine kadar tarla ve bahçede, piknikte kullanılır, cami bahçelerinde naylon seccadelerin yaptığı işlevi yaparlardı.
Günümüzde hasır örmeler; möble, çanta, çöp sepeti, ekmek sepeti, zembil, sandalye oturma yeri ve dikiş sepeti gibi ürünlerin yapımında kullanılmaktadır.
