Ömür hicran ile geçiyor heyhat
Yaşamak ölmekten daha güç oldu
Unutmak ne mümkün sevmek kabahat
Soluk alıp vermek sanki suç oldu.
Bin kere öldüm de her bir yaradan
Felek çekilmedi yine aradan
Bahtım vazgeçmedi asla karadan
Başımda ağaran tel tel saç oldu.
Boşaymış uğruna bedel ödemek
Yanılmış yanmışım yalanmış demek
Gösterdiğim çaba verdiğim emek
Döktüğüm gözyaşı, hepsi hiç oldu.
İçim kan ağlarken güldüm yine de
Kaç gece uykumu böldüm yine de
Kaç kere vuruldum öldüm yine de
Saymadım yediğim darbe kaç oldu.
Gönlümde yıllarca dert istiflendi
Hayaller pas tuttu düşler küflendi
Bir hazin bitişin sûr’u üflendi
Umut etmek için artık geç oldu.
Sönmeye yüz tuttu çoktandır hârım
Yok özge bir sevdam yok iftihârım
Gururun olsun yar bu intihârım
Aldığım her nefes bile baç oldu.
Hasan Hüseyin YILMAZ
