Sesimden hep sen çıkıyorsun, an nefesimden
Sensizlik darağacında urganlı dikçe boynum
Daralıyor yan yüreğim, buz kesiyor gözlerim
Hasretin hanidir serili, ruhumun döşeklerine
Gökçe mavi kusuyor, gökyüzündedir gözlerin
Ay alev gibi tutuşan gülcedir yakıyor sözlerin
Sesini sesime geçiremedim ki Ey yitik sevdam!
Uzak diyarlardan gamzelerini yüzüme sarsam
Ruhuma uçurum dehlizler açan sen değil misin?
Bil ki Gönlümde ki en nadide gül bahçemdesin!
