Edebey Köyü, İnegöl'ün batı cihetinde yer alır. Bir kısım arazisi, su altında taban arazidir. Bu yörede sulu tarım yapılır. Diğer bir kısmı ise ormandan açılmadır ve engebelidir. Bu yörede de kuru tarım yapılır. Arazi yapısının bu özelliğinden dolayı tarihi süreç içinde bu yörenin tasarrufunu ele geçiren kimseler arasında daima ayrıcalıklar olduğu gözlenmiştir.

Yakın çevresinde, Çeltikçi, Akhisar köyleri ile Yenice ve Cerrah kasabaları yer alır.İnegöl şehir merkezine uzaklığı, 6 kilometredir. 1990 yılı genel nüfus sayımına göre toplam köy nüfusu, 912 kişidir. 2000 yılı genel sayımına göre ise 428'i kadın ve 439'u erkek olmak üzere toplam köy nüfusu, 867 kişiye düşmüştür.

Nüfus yapısı, kısmen yerli ve kısmen de Batum ve Rumeli göçmenidir. Geçim kaynağı, tarım ve ziraata dayalı olmakla birlikte meyvecilik ve kümes hayvancılığı, son derece gelişmiştir. Kiraz üretiminde yörede söz sahibidir.

Köyde soğuk hava deposu ve ticari amaçlı benzeri özel tesisler de bulunmaktadır. Tarihi bir hamam kalıntısı ve anıtsal bir çınarı ağacı vardır. Köyün kuzey sınırı, Akhisar Köy sınırı ve Bursa Eskişehir ana yoludur. Güney sınırı da Cerrah- Kıran yol güzergahıdır.

Tarihi boyutuna gelince Edebey Köyü, çok eski bir yerleşim alanıdır. Pirinç üretim merkezlerinden biridir. Osmanlı'nın kuruluşundan itibaren uzun yıllar bu yöre, Anadolu Beylerbeyine dirlik olarak verilmiştir. Bir diğer ifadeyle devletçe bu yöreden alınması ön görülen vergi, beylerbeyine tahsis edilmiştir.

Yıllar sonra bu yörenin pirinç yetiştirilen kısmı hariç, diğer bölümü, Hamza Bey'in oğullarından Mehmed Beyoğlu Hamza Bali Bey'e mülk olarak tahsis edilmiştir . Bu zat, Hamza Bey'in, üçüncü kuşaktan torunudur. Hamza Bali Bey, Edebey Köyü'ndeki bu arazilerini, Yenişehir'de yaptırdığı cami ve tesislerine vakfeylemiştir.

Edebey Köyü arazisinin diğer bölümü ise Balabanoğlu İsmail Beye mülk olarak verilmiştir. Onun ölümünden sonra da mülkiyet, oğlu Karaca Bey ile kızı Hundi Hatuna geçmiştir.

Adı geçen Karaca Bey de emlakini, Bursa'nın eşrafından Hacı Sevindik adını taşıyan bir zata satmıştır. Hacı Sevindik ölünce; varislerine intikal eden bu araziler, vakıf haline getirilmiş ve Hacı Sevindik'in, Bursa'daki hayrat eserleri ile Akhisar/Pamukova'daki köprü hayratına vakfedilmiştir.

Resmi belgelere göre Edebey terimi, bir şahıs ismi değil bir unvandır. Etimolojik yapısı ise şöyledir: Edebey terimi, iki ayrı kelimeden oluşmuştur. Bunlardan birincisi, Ata diğeri ise diğeri ise bey'dir. Büyük Selçuklular ve de Anadolu Selçukluları devrinde bu terim, Atabey olarak sık sık kullanılmıştır. Musul Atabeği Nurettin Zenği veya Sahip Ata ifadelerinde olduğu gibi Osmanlı'larda ise bu terim, devlet yönetiminde resmi bir unvan olarak beylerin beyi anlamında ve Edebey şeklinde kullanılmıştır. Bu nedenle, Edebey terimini yanlış yorumlayarak şahıs adı zannetmek hatadır. Hele bunu, Edip ismi ile karıştırmak, daha da büyük bir hata olur. Şu kadar var ki bazı tarihçiler, ada kelimesi ile ede kelimesini karıştırmışlardır.