Değerler eğitiminin en can alıcı konularından biri de merhamettir. Merhamet,sıkıntı içinde bulunan birilerinin duygularını anlayabilmektir.

Yolda yürürken yol kenarında uçamayan bir kuş görüp onun derdine derman olmak,aç kalmış,susuz kalmış bir canlıya yardım etmek,yaşanan bir kazada kanlar içinde kalan bir insana yardımda kayıtsız kalmamak,yol kenarında bir türlü karşıya geçemeyen bir çocuğun veya yaşlı amcanın elinden tutup karşıya geçirmek ,çevrenizdeki yardıma muhtaç bir aileye yardım etmek,başarılı olup imkansızlıklar nedeniyle okuyamayan çocuklara yardım elini uzatmak,evinde tencere kaynamayan ailelere aş göndermek,parası olmadığı için tedavi olamayan kullara destek olup tedavisini üstlenmek,evi yangında-depremde-selde zarar görev ailelerin yaralarına derman olmak merhamet dolu davranışların bir göstergesidir.

Merhamet bir vicdan işidir.İyi kalpliğin bir göstergesidir. Sert, acımasız, zalim, soğuk, kıskanç, ilgisiz,

katı,bencil ve duyarsız diye nitelediğimiz insanlardan merhametli davranmasını bekleyemeyiz.Çünkü bu tür insanlarda merhamet duygusu gelişmemiştir.Yaşananlar,çevre,aldığı eğitimler onu merhametsiz kılmıştır.O nedenle merhamet duygusu aşılanmış nesillere ihtiyacımız var.Tahammülsüz bir toplum olduk çıktık.Trafik ışıklarında durduğumuzda kalkış için birkaç saniye bile geciksek hemen acı bir korna sesi ile irkiliyoruz.Bunun tek nedeni eğitimsizlik ve merhamet duygusu aşılanmamış nesillerin yetişmesidir.

Merhamet bir acıma duygusudur.Başkasının başına gelmiş üzücü bir durumda merhametli olanın içi acır.Karşısındakinin ızdırabını adeta paylaşır.Merhamet bir insani duygudur.Merhamet evrensel bir değerdir.Bu duygunun dini,ırkı yoktur.Yüreğinde birazcık insan sevgisi olanın mutlaka bir merhamet duygusu da vardır.Yıllarca padişahlık yapsak da,yıllarca dünyaya hükmetsek de sonunda herkesin gideceği yer belli.Giyeceği kıyafet belli.O halde bu kavga niye?Bu aç gözlülük niye?Birçok haksız ,adaletsiz uygulamalar niye?Merhametsiz kişiler bir gün hesaba çekileceklerini bilmezler mi?Belliki bünların merhamet duyguları körelmiş,yok olmuş.Acıma duygusu ve merhametin ortadan kalktığı bir ortamda zulüm vardır,işkence vardır,kötülükler vardır.

Çocuklar doğduklarında ne kadar masumdurlar. Küçük yaşta hayvanları bile nasıl sevdiklerini hepimiz biliriz. Yaşları ilerledikçe büyüklerinden gözlemledikleri olumsuz davranışları, haksızlığı, adaletsizliği gördükçe acımasızlaşırlar, merhametsizleşirler. Yukarıda söyledim, yine söylüyorum ne olur çocuklarımıza örnek davranışlar sergileyelim. Onları ihtiraslarımıza alet etmeyelim. Okullarımızda değerler değitiminde merhameti derinlemesine işleyelim.Okullarımızda değerler eğitimini ne kadar verdiğimizi lütfen sorgulayalım.

Okullar kadar aile de değerler eğitiminde kilit rol oynar.Çocuklar değerler eğitimine yönelik ilk bilgileri ailelerinden ve en çok da anne ve babasından alır.Pek çok şeyi yetişkin davranışlarını gözlemleyerek ve taklit ederek öğrenir.İki kardeşten büyüğü yastık atmaca oynuyorsa küçüğü de hemen gelir hadi dede yastık atmaca oynayalım der.İnanın çocuklar herşeyi taklit ederek öğrenirler.Doğruyu ve yanlışı,iyiyi ve kötüyü büyüklerinden izleyerek öğrenirler.O halde değerler eğitiminden,toplum içinde merhametli insanların yetişmesinden okullar kadar aileler de sorumludur.Öğretmenler kadar anne ve babalar da rol model olmalıdır.Öğretmenler,anne ve babalar kadar siyasilere,tüm yöneticilere de bu konuda büyük sorumluluklar düşmektedir.Merhametsiz nesillerin yetişmesinde herkesin ayrı ayrı sorumluluğu olduğu unutulmamalıdır.

Merhamet kitaplardan öğrenilmez, merhamet, merhametli olanlardan öğrenilir.