Kovuğundayım ağacın güneşe hasret
Beynimde zonkluyor tıkırtılar
Bir ses ki durup dinlemeye ne hacet
Aklımde binbir türlü sorular
Bu bekleyiş, bu telaş, bu kargaşa
İnce bir sızı degıyor gözümdeki yaşa
Varsın konmasın kuşlar dalıma
Bir tek ağaçkakanın sesi yetiyor.
Dinmez feryadım, volkanlar icimde
Bir huzur arar gözlerim gözlerinde
Ayların mevsimlere ayrildigi yerde
Payıma zemheri bir kış düsüyor.
RAMAZAN YÜCEL
