Bende çocuktum bir zamanlar..Hatırlıyorum; boyum kadardı dertlerim, Uçurtmamın ulaşabildiği yer kadardı dünyam.. En çok salıncakta sallanırken özgürdüm.. Sokağın bir ucundan, diğer ucuna kadardı sınırlarım..

Ama o zamanlar derdimiz,Hayatın sınırlarını sorgulamak degil, Tadını çıkarmaktı.. Oyun oynarken, Çamura bulanmak umurumuzda değildi, Tertemiz kalpler taşıyan, Küçücük bedenlerdik çünkü..

Hayali bir an önce büyümek olan.. Evet hatırlıyorum, bende bir zamanlar çocuktum.. Büyüdüm sonra, sığamadığım, sığınamadığım... Kocaman bir dünyam var artık..

TUNCAY KERESTECİ: Kadim dostum, kardeşim.

40 yıllık arkadaşlığın ,dostluğun kardeşliğin eksilmeyen gülüşüyle.daha nice yıllara....

Ortaokul sıralarından, bugünlere hep neşeyle,gülerek.acılarımızda ,iyi günlerimizde hep yan yana... ÖLENE KADAR..VE SONSUZA KADAR...

RAHMİ DEMİRTOK : Bir arada olmanın güzelliği.bir fotoğrafa karesine sığmayacak kadar yaşanmış dostluk,arkadaşlık kardeşlik. Rahmi Demirtok .

Rahmi,kendimi bildim bileli,Annemin deyişiyle de ,3 yaşında sokakta oynamaya başladığımdan beri süregelen bir yaşamın ortaklağın da deyim yerindeyse değil,tam yerinde yol arkadaşım.

Çöplükte demir,bakır toplayıp hurdacılara satıp,leblebi tozu,şeker aldığımız günlerden,ayakkabı boyayıp,simit-poğaça sattımız günlere,bıçlılarda ,meyve sandığı çakıp,sinema önlerinde kitap üzerine para attığımız günlere,ilk okul sıralarından,mahalle düğünlerinde kaşıkla karşılıklı çiftetelli oynadığımız günlere,asker eğlencelerimizden,düğünlerimize kadar birlikte aldıığımız yolun ortağı. ARKADAŞIM..KARDEŞİM..