Kur’an’da Allah kendisinden bazen ben, bazen biz zamirini kullanarak bahseder.
Örneğin şu ayette ben zamirini kullanmıştır: “Kullarım sana beni sorduklarında bilsinler ki şüphesiz ben yakınım, bana dua ettiğinde dua edenin dileğine karşılık veririm. Şu hâlde benim davetime gelsinler ve bana iman etsinler ki, doğru yolu bulalar.” (Bakara, 2/186)
Bir başka ayette ise “ Şüphesiz biz onu (Kur'an’ı) Kadir Gecesi'nde indirdik.” (Kadir, 97/1) buyurmuş ve biz zamirini kullanmıştır.
Örnekler daha da çoğaltılabilir. Kuran-ı Kerim ayetlerinde; kulluk, yaratılış gibi sadece Allah’a ait olan konularda “Ben” hitabı yer alırken, Kuran’ın indirilişi, tabiat olayları gibi meleklerin görevlendirildiği konularda biz hitabı yer alır.
Kur’an’da biz zamirinin bu şekilde kullanılışı her zaman çoğul anlam ifade etmez. Bu durum sadece Kur’an’ın üslubu ile ilgili bir durumdur.
Bu ifade biçimi Allah’ın şanını ve yüceliğini yansıtır. Türkçede saygı ifadesi olarak tek kişiye hitap ederken “sen” yerine “siz” zamirini kullanmamız gibi.
Her şeyin yaratıcısı olan Yüce Allah kendisinden saygıyla bahsedilmeye herkesten daha layıktır. Kur’an’da biz zamiriyle yapılan çoğul, söz konusu Allah ise, azamet ve yücelik ifade eder.
